به گزارش هموار کنکور :
دانشمندان، نظریه پردازان و محققان،
برای سال های متمادی به دنبال راهی برای سنجش و اندازه گیری توانایی ذهنی و هوش بشر بودند.
موضوع کارکرد مغز، حافظه و خلاقیت برای آن ها موضوعی بسیار جالب و چالش برانگیز بود
و همواره در آزایشگاه های علمی خود با مطالعه بر روی انسان ها،
سعی می کردند راهی برای دست یابی به کنه این مجهول بیابند.
در آن زمان اطلاعات چندانی از چگونگی عملکرد سیستم عصبی و مغز انسان در دست نبود
و این حجم خاکستری پنهان در جمجمه، برای آن ها منبع تمام سوالات دنیا بود.
سال ها گذشته تا اینکه برای اولین بار،
بینه توانست با ابداع یک آزمون روانی برای سنجش و تست هوش،
قطره آبی بر عطش همه لب تشنگان علم بنشاند.
این آزمون که یکی از نخستین آزمون های روانی دنیاست، به نام آزمون بینه-سیمون معروف است.
هدف اصلی طراحان آن، طبقه بندی و تمییز دادن کودکان عقب افتاده از عادی
و اندازه گیری سطح پیشرفت یا عقب ماندگی ذهن آن ها بود.
البته این تست با تمام خوبی هایی که داشت دارای چندین محدودیت نیز بود.
از جمله اینکه:
تست هوش بینه از این نظر که کودکان طبقه مرفه را بهتر از سایرین ارزیابی می کند مورد انتقاد قرار گرفته است.
به علاوه، در این آزمون تنها مقیاس های کلامی برای سنجش ذهن وجود دارد و هیچ آزمون عملی در آن تعبیه نشده است.
این موضوع خود محدودیتی در سنجش کودکانی است که توانایی گفتاری ندارند.
البته سال ها بعد، ترمن استاد دانشگاه استنفورد،
تجدید نظری بر روی این آزمون انجام داد و نام آن را به استفنورد-بینه تغییر داد.